Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

ΧΑΜΟΓΕΛΑ TRIMITONIO

Το τραγούδι αυτό το πρότεινε η Σταυρούλα και ταιριάζει  τόσο με όσα γράφτηκαν σε προηγούμενη ανάρτηση . .

Φαίνεται πως η Σταυρούλα  παρακολουθεί συχνά το ιστολόγιό μας.ΜΠΡΑΒΟ , κοριτσάκι!

ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΣ ΜΟΝΑΔΩΝ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΕΜΒΑΔΟΥ



Με ένα κλικ θα μεταφερθούμε σε ένα ιστολόγιο  με θεωρία κι ασκήσεις που θα μας βοηθήσουν να προσεγγίσουμε την ενότητα 32 των Μαθηματικών 

ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ! ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟ, ΤΟΝΩΤΙΚΟ ΚΑΙ.... ΔΩΡΕΑΝ

  Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, αξίζει να το προσπαθήσουμε. 


Κάποιες γκρίνιες στην τάξη, ανάμεσα στα γλυκύτατα κοριτσάκια μου Α. , Μ., Μ. και Ε. με ώθησαν να αναζητήσω ένα τραγούδι κι ένα βιντεάκι που είμαι σίγουρη πως θα αρέσει και στις τέσσερις τους. Βλέπετε , έχουμε πολύ περισσότερα πράγματα να μας   ενώνουν παρά να μας χωρίζουν. 


Άλλωστε, όπως παραδεχτήκαμε σήμερα στην ώρα του προγράμματος, η διαφορετικότητά μας είναι προσόν, όχι ελάττωμα και μας βοηθά να αλληλοσυμπληρωνόμαστε όπως τα κομμάτια ενός παζλ.


Αφήστε λοιπόν την γκρίνια κι απολαύστε τον ήχο και τις εικόνες που ακολουθούν, χαρίζοντας το χαμόγελό σας σε όλους.


 Πόσο τέλεια επιλογή εικόνων ! Προσέξτε εκείνη όπου τα πουλιά στον ουρανό σχηματίζουν ένα χαμογελαστό πρόσωπο!


Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ... ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΕΡΙΑ



Μια πρωτοποριακή ιδέα για όλα τα δημιουργικά παιδικά μυαλά που τους αρέσει να φτιάχνουν ιστορίες. ΚΛΙΚ και φύγαμε για τη δραστηριότητα που προτείνεται από το bookbook.gr και τη συγγραφέα ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ .


Προχθές στο μάθημα της Γλώσσας τα καταφέρατε περίφημα με τη συνέχιση  της ιστορίας της διαβαστερούλας. Γιατί να μην δοκιμαστείτε και σε κάτι άλλο; Εμπρός, λοιπόν, ας πάρουν φωτιά τα μολύβια!

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΥΣ

κεφ. 21 το βυζάντιο εκχριστιανίζει τους σλάβους

ΑΠΟ ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "Περί ανέμων , υδάτων και σχολείου"

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ Νο 5

Δεν πιστεύω να ξέχασε κανείς σας πως αύριο θα κάνουμε το 5ο εργαστήριο του προγράμματός μας; Φέρε μαζί σου το μπλουζάκι σου, αφού πρώτα κάποιος μεγάλος σου έχει ράψει  πάνω το σήμα μας.
Το αυριανό εργαστήρι είναι από τα πιο ενδιαφέροντα!







ΑΧ, ΒΑΧ.....

Αγαπημένα μου στρουμφάκια, 
μάλλον ο πυρετός με νίκησε....
Έτσι εσείς σήμερα γλιτώσατε το μάθημα κι εγώ "βράζω" από εχθές στους 38 βαθμούς Κελσίου, με μια "ωραιότατη" ίωση που με κάνει να νιώθω τουλάχιστον 80 ετών ....


Πάντοτε όμως αισιόδοξη, αν το βραδάκι είμαι καλύτερα, έστω και με δέκατα, αύριο θα είμαι σχολείο!
 Όχι που νομίζατε πως θα γλιτώνατε!!!

Διάβασε την ανάρτηση για το 5ο εργαστήριο

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ: Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΔΙΑΔΕΣ

η ζωή στα βουνά και τις πεδιάδες
 ΑΠΟ ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "Περί ανέμων, υδάτων και σχολείου"

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ

                                                                                                                                                                                                                                                     

1) Επειδή ολοκληρώσαμε την 4η ενότητα των Μαθηματικών , ήρθε η στιγμή να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας λίγο πιο επίσημα.Αύριο, λοιπόν μικρή δοκιμασία εν. 22-29
2) Στη θέση της  ΦΥΣΙΚΗΣ, εκτάτως αύριο, ΚΟΙΝ. ΠΟΛ. ΑΓΩΓΗ.

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ Ε2

Δεν νομίζω πως η μέρα σήμερα στην τάξη θα μοιάζει με τις άλλες, τουλάχιστον όσον αφορά στο μάθημα της Γλώσσας. Είμαστε στην ενότητα 9  "ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ"  και τα βιβλία κι οι συγγραφείς τους αποτελούν τον κεντρικό άξονα των εργασιών μας. Πυρετώδεις  προσπάθειες των μαθητών κατά το Σαββατοκύριακο ΜΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ καταπληκτικές! Αν δεν πείθεστε, δείτε την παρουσίαση της Μαρίας Ανδρεάδη για τον Κάρολο Ντίκενς
Στο μέλλον έχουμε πολλά κι ενδιαφέροντα σχετικά με βιβλία και επίσκεψη συγγραφέα στο σχολείο μας , αλλά θα περιμένετε νέα μας σε επόμενη ανάρτηση......




Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α      Σ Α Σ!!!

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Η ΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ

Με δυο παρουσιάσεις από το ιστολόγιο "Περί ανέμων , υδάτων και ...σχολείου" καλύπτουμε και το κεφάλαιο 20 και βρισκόμαστε ακριβώς στη μέση της ύλης μας

"ΠΟΛΥ"....ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟ

 Παίζουμε; Κάνε κλικ στο σύνδεσμο που ακολουθεί για να εξασκηθείς στη χρήση του πολύ (επίρρημα) και του επιθέτου  " ο πολύς-η πολλή-το πολύ".   http://11dim-evosm.thess.sch.gr/online/glossa/orthpoly/poly1.htm

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ

Η Κυρά της Ρω που το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη, υπήρξε μέλος της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής και επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924.Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.
Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.
Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτή του Καστελόριζου.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.
Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος "Γ. Πεζόπουλος" για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο Στρογγυλή απέναντι στα νότια του Καστελόριζου.
Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982.[1] Η κηδεία της έγινε με τιμές δημοσία δαπάνη στοΚαστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.

Ας παρακολουθήσουμε την εκπομπή που της αφιέρωσε πριν χρόνια ο Φρέντυ Γερμανός , κάνοντας κλικ στο σύνδεσμο



ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Ο πιο ξακουστός από τους Ακρίτες, ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας, τραγουδήθηκε ιδιαίτερα.
"Ο Διγενής ψυχομαχεί" από τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη:




Πολύ θαύμασε ο βυζαντινός λαός τους Ακρίτες και άλλο τόσο τραγούδησε τα ηρωικά τους κατορθώματα, με μεγάλη δόση υπερβολής, που δικαιολογείται από το αίσθημα ασφάλειας που τους ενέπνεαν.
Ακούστε δείγματα ακριτικών τραγουδιών πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο
http://ts.sch.gr/repo/online-packages/dim-mousiki-a-st/d16-web/neighbourhoods/gr_tr_akritiki/index.htm
πηγή: "Στο μικρόκοσμο της τάξης μας"

Ππηγηπ

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ Ε2

 Όπως το είχαμε υποσχεθεί, μόλις έφτασαν δυο ακόμη παρουσιάσεις  βιογραφιών αγαπημένων συγγραφέων: ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ από την Κατερίνα και ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ από τον Αποστόλη.
ΜΠΡΑΒΟ, ΠΑΙΔΙΑ! ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!


Να και οι παρουσιάσεις για τον Β.ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ και την ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ από την 
Ελίζα και τον Χριστόφορο αντίστοιχα.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!

ME ENA ΒΙΒΛΙΟ.... ΜΕΓΑΛΩΝΩ


Εκτός από το φαγητό, τον ύπνο και το παιχνίδι, τα βιβλία μεγαλώνουν τα παιδιά.

Ιστορίες που δεν είναι παιδιάστικες, δεν προσφέρουν έτοιμα σχήματα σκέψης αλλά αντίθετα δίνουν τα κλειδιά για ν’ ανοίξουν οι πόρτες της φαντασίας των παιδιών, γίνονται μια μοναδική εμπειρία που συνεισφέρει σημαντικά στην ανάπτυξη και ωρίμανση της σκέψης και των συναισθημάτων τους.
Στο σχολείο και στο σπίτι πολύ συχνά κυριαρχούν απόψεις που μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά μακριά από τα βιβλία, που σημαίνει μακριά από έναν κόσμο εσωτερικών εξερευνήσεων: «Τώρα ξέρεις να διαβάζεις μόνος σου!», στην αρχή του Δημοτικού ή «Διάβασε και κανένα βιβλίο» στο Γυμνάσιο ή «Μη διαβάζεις, έχεις να μελετήσεις τα μαθήματά σου». Αυτές οι μικρές προτάσεις που τις λέμε χωρίς να τις σκεφτούμε οδηγούν στην επόμενη που πολλοί γονείς αλλά και εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν: «Τα παιδιά δεν διαβάζουν».
Χωρίς να υποστηρίζουμε πως καλύπτουμε σε όλη την έκτασή του το θέμα, δίνουμε μια αφετηρία για σκέψη.

Το βιβλίο στο Νηπιαγωγείο: Το βιβλίο πριν την ανάγνωση.


Στο νηπιαγωγείο µαζί µε τις δραστηριότητες που στόχο έχουν την ολοκληρωµένη κατανόηση και αφοµοίωση του µηχανισµού της προφορικής οµιλίας, αρχίζει ταυτόχρονα και η εισαγωγή στη γραπτή γλώσσα µέσα από τις αναγνώσεις βιβλίων.
Το βιβλίο είναι ένα πλούσιο αντικείµενο: κουβαλάει ιστορίες, παραµένει αµετάβλητο, µε τους τυπογραφικούς χαρακτήρες του που τρέχουν στις σελίδες του, και µε τα χαρακτηριστικά του (το εξώφυλλο, την εικονογράφηση) που σου επιτρέπουν να το βρίσκεις και να το ξαναβρίσκεις. Τι ανακούφιση µέσα σ’ έναν κόσµο σε συνεχή αλλαγή που τρέχει πολύ γρήγορα. Στο νηπιαγωγείο το παιδί κάνει την πρώτη γνωριµία του µε την κοινότητα των αναγνωστών µέσα από τα βιβλία.
Τα βιβλία σαν αντικείµενα απαιτούν την κατάκτηση κάποιων δεξιοτήτων όπως το γύρισµα των σελίδων ή την ικανότητα να συνδυάζεις τις εικόνες τους µε το κείµενο που ακούς. Οι ιστορίες τους προσφέρουν τη δυνατότητα στα μικρά παιδιά να επικοινωνήσουν με τις λέξεις, να μπουν στη θέση των ηρωών και να προσέξουν κάθε μικρή λεπτομέρεια στην εικονογράφησή τους. Σ’ αυτή την ηλικία τα παιδιά αναπτύσσουν τις προτιμήσεις τους και ξεχωρίζουν αγαπημένους ήρωες και εικονογραφήσεις. Οι αναγνώσεις ιστοριών δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να εµπλουτίζουν το λεξιλόγιο που διαθέτουν κι έτσι να εκφράζουν ακριβέστερα τα συναισθήµατα, τις διαθέσεις, τις ανάγκες, τις επιθυµίες τους, τις ανακαλύψεις τους και τις εµπειρίες τους. Οι ιστορίες δημιουργούν τέλος ένα εξαιρετικό συναισθηματικό και πνευματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ένα παιδί μπορεί να εντάξει τις δικές του εμπειρίες –τη μετάβαση από το χώρο του σπιτιού στο χώρο του σχολείου, τους καινούριους φίλους, τις καινούριες καθημερινές συνήθειες- μ’ έναν πιο ομαλό τρόπο.
Τα εικονογραφημένα βιβλία που απευθύνονται στα παιδιά προσχολικής ηλικίας πρακτικά απευθύνονται σ’ ένα πολύ ευρύτερο ηλικιακά ακροατήριο: πρώτα στα ίδια τα μικρά παιδιά, μετά στους γονείς τους ή σε κάποιον άλλον ενήλικο που τους τα διαβάζει και τέλος στα παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας, που το επίπεδο της αναγνωστικής τους ικανότητας τα στέλνει πάλι πίσω στα παλιά τους εικονογραφημένα βιβλία που με το σύντομο κείμενό τους και την εικονογράφησή τους προσφέρονται για τις πρώτες απόπειρες ανάγνωσης.
Έτσι, τα παιδιά του νηπιαγωγείου μπορούν να κάνουν μαζί με τους ενήλικες που τους τα διαβάζουν τα πρώτα τους βήματα σε αναγνώσεις μεγαλύτερων βιβλίων που χωρίζονται σε κεφάλαια και δεν εξαντλούνται με την πρώτη, ενώ τα παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού πρέπει να τα αφήνουμε, αν θέλουν, να επιστρέφουν στα εικονογραφημένα βιβλία για να αποκρυπτογραφήσουν μόνα τους το κείμενό τους.



Το βιβλίο στο Δηµοτικό: η κατάκτηση της αυτονοµίας.


Ο πρωταρχικός στόχος της βασικής εκπαίδευσης είναι η εκµάθηση της ανάγνωσης σε όλους τους µαθητές. Από την πρώτη µέρα το σχολείο πρέπει να οργανώνει τη συνάντηση των παιδιών µε τα βιβλία. Στόχος είναι να ενσωµατωθεί η ανάγνωση µέσα σ’ όλους τους τοµείς της γνώσης, αλλά και να γίνει µια εµπειρία κατάκτησης, ατοµικής απόλαυσης.
Το βιβλίο στο δηµοτικό σχολείο προσφέρεται σαν ένας φίλος που µας βοηθάει να συλλάβουµε και να κατανοήσουµε τον κόσµο, να καταλάβουµε τον εαυτό µας κι έτσι να µεγαλώσουµε. Από τη χαρά
να βρίσκουν ένα βιβλίο που τα ενθουσιάζει το εξώφυλλό του ή το σχήµα του και να το δίνουν σ’ ένα µεγάλο να

τους το διαβάσει, τα παιδιά περνούν σιγά σιγά στην ανακάλυψη της µοναχικής, σιωπηλής ανάγνωσης.
Οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει να µοιράζονται µαζί τους τον ενθουσιασµό τους γι’ αυτό το µεγάλο βήµα που κάνουν σ’ ένα µαγευτικό, ανεξερεύνητο για το καθένα τους κόσµο.
Είναι η στιγμή που οι ενήλικες συχνά κάνουν το λάθος να δίνουν στην ανάγνωση ένα σοβαρό χαρακτήρα, στερώντας από τα παιδιά την απόλαυση της προσχολικής ηλικίας. Είναι το πρώτο βήμα για να μισήσουν τα παιδιά το διάβασμα
μεγαλώνοντας.
Στις πρώτες τάξεις είναι σημαντικό να συνεχίζουμε να διαβάζουμε ιστορίες στα παιδιά, μεγαλύτερα βιβλία με πυκνότερα νοήματα που είναι ικανά να παρακολουθήσουν αλλά όχι ακόμα να διαβάσουν μόνα τους. Κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς για να αρχίσει να διαβάζει μόνο του κι είναι απαραίτητο να μην το φορτώνουμε με το δικό μας άγχος του «πρέπει να μάθεις να διαβάζεις μόνος σου».
Η διδασκαλία της ανάγνωσης συχνά μας κάνει να ξεχνάμε τους ευτυχισμένους αναγνώστες, τα βιβλία με τις συναρπαστικές ιστορίες και εικόνες. Τώρα που ο κόσμος των βιβλίων πραγματικά ανοίγεται μπροστά τους κι είναι έτοιμα να τον εξερευνήσουν μόνα τους, οι ενήλικες και το σχολείο συχνά δεν τα υποστηρίζουν στο πρώτο τους βήμα. Σ’ αυτό το πρώτο βήμα πρέπει να τους προσφέρουμε τόσο την υπομονή και υποστήριξή μας όσο και κείμενα συναρπαστικά που θα τα πείσουν πως αξίζει να επενδύσουν συναισθηματικά στην ανάγνωση. Σιγά σιγά και καθώς η αναγνωστική ικανότητα των παιδιών γίνεται μεγαλύτερη αρχίζουν αυτά να διαβάζουν στους γονείς τους κι έτσι μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ παιδιών και ενηλίκων ένας τρόπος θαυμαστής επικοινωνίας γιατί η ανάγνωση είναι πάντα σχέση και επικοινωνία: Σχέση µε τον ενήλικο που µας διαβάζει, σχέση µε τους ήρωες της ιστορίας. Και πάντα µέσα από την ιστορία ενός άλλου βρίσκεται η ανακάλυψη της δικής µας ταυτότητας.
Στο Δημοτικό πρέπει να ανοίγεται ο δρόμος στα παιδιά όχι μόνο να μαθαίνουν «να διαβάζουν» αλλά κυρίως ότι η ανάγνωση είναι ένας τρόπος να ανακαλύψουν το νόημα των πραγμάτων και να τα βοηθήσει να ωριμάσουν.



Το βιβλίο στο Γυμνάσιο: Ο κόσμος των βιβλίων ανοιχτός μπροστά τους.


Φτάνοντας στο Γυμνάσιο κάθε παιδί, άλλο περισσότερο άλλο λιγότερο, είναι εξοικειωμένο με την ανάγνωση αλλά και ικανό να διαβάζει τα πάντα. Είναι η στιγμή να μοιραστούν οι ενήλικες με τα παιδιά, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο κοινά αναγνώσματα, να συζητήσουν γι’ αυτά πιο ανοιχτά και ελεύθερα, απαλλαγμένοι ίσως από τις φοβίες τους σχετικά με το τι πρέπει να λέμε και μέχρι ποιο βαθμό στα παιδιά.
Είναι η ηλικία που τα παιδιά που γίνονται έφηβοι έχουν ανάγκη τη συναισθηματική κάλυψη και τη διέξοδο που μπορεί να τους προσφέρει η λογοτεχνία και η ποίηση. Γράφουν οι ίδιοι, έχουν ανάγκη τις ιδέες, τις λέξεις που φτάνουν κατευθείαν στην καρδιά.
Πολλοί ανακαλύπτουν ξανά τα βιβλία ως αντικείμενα και αποκωδικοποιούν τις τυπογραφικές λεπτομέρειες τους, τα εξώφυλλα τους, και μέσα από τα κόμικς κυρίως την εικονογράφησή τους. Μαθαίνουν επίσης να χρησιμοποιούν τα βιβλία ως εργαλεία γνώσεων.

Μέσα από όλα αυτά οι έφηβοι μεταμορφώνονται σε επαρκείς αναγνώστες με σύνθετη σκέψη που είναι εξοικειωμένοι με τα βιβλία, διαβάζουν κριτικά κάθε κείμενο, ικανοί να βυθιστούν σε κάθε λογοτεχνικό είδος και να το απολαύσουν, να το αποκωδικοποιήσουν.
Παιδιά που έχουν εξοικειωθεί με τα βιβλία στις μικρότερες ηλικίες δεν σταματούν στο Γυμνάσιο να διαβάζουν. Πάντα ξέρουν να επιστρέφουν στη μυστική τους επικοινωνία με το συγγραφέα και τους χαρακτήρες. Πρέπει να σεβόμαστε τους ρυθμούς τους, την αγρανάπαυση που κάνουν χωρίς κανένα βιβλίο, αλλά και την ανάγκη τους για λίγη ώρα με τον εαυτό τους χωρίς μαθήματα, χωρίς άγχος, σε ένα ήσυχο μέρος διαβάζοντας. Και χωρίς επικριτικά σχόλια για τις αναγνωστικές επιλογές τους. Άλλωστε τώρα, αν δεν έχει ξεκινήσει ήδη από μικρότερες ηλικίες, πρέπει να ενθαρρύνονται να επιλέγουν τα βιβλία τους μόνοι τους

Βιβλιογραφία
Ντανιέλ Πενάκ, Σαν ένα μυθιστόρημα, Καστανιώτης
Αγγελική Γιαννικοπούλου, Το σύγχρονο εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο, Παπαδόπουλος
Μπρούνο Μπετελχάιμ-Κάρεν Ζέλαν, Μαθαίνοντας ανάγνωση, Καστανιώτης
The ultimate first book guide , A&C Black, London
Joelle Turin, Ces livres qui font grandir les enfants, Didier Jeunesse
 πηγή:  http://www.bookbook.gr

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΚΑΙ ΑΡΑΒΕΣ

κεφ. 19 οι βυζαντινοί και οι άραβες

ΑΠΟ ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΜΑΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "Περί ανέμων, υδάτων και σχολείου"

ΤΟ ΥΓΡΟ ΠΥΡ

Το υγρό πυρ ήταν ένα από τα ισχυρά όπλα των Βυζαντινών και ταυτόχρονα ένα από τα κρατικά μυστικά της αυτοκρατορίας. Λίγοι γνώριζαν από ποιά υλικά κατασκευαζόταν και το μυστικό φυλασσόταν με κάθε.... τρόπο ώστε να μην πέσει στα χέρια των εχθρών της αυτοκρατορίας και να παραμείνει στο βυζαντινό οπλοστάσιο.


Για πρώτη φορά αναφέρεται η χρήση του “υγρού πυρ” κατά τον 7ο μ.Χ αιώνα εναντίον του
αραβικού στόλου που πολιορκούσε την Κωνσταντινούπολη περί το 673. Μέχρι και την πτώση της πόλης (1453) βοήθησε αποτελεσματικά στην άμυνα της από εχθρικούς στόλους λόγω των τεράστιων ζημιών που προκαλούσε στα ξύλινα πλοία της εποχής αλλά και στον τρόμο που έσπερνε στα μάτια των εχθρικών στρατευμάτων.


Εφευρέτης φέρεται να είναι κάποιος αρχιτέκτονας Καλλίνικος από την Ηλιούπολη της Συρία αλλά λόγω της μεγάλης μυστικότητας και αποτελεσματικότητας του ενεδήθει από τον απλό λαό με το πέπλο του μύθου και λεγόταν ότι την συνταγή για την κατασκευή του την έδωσε ένας άγγελος στον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Τα υλικά που αποτελούσαν αυτή την εξαιρετικά καυστική ύλη ακόμη και στις μέρες μας παραμένουν σχετικά άγνωστα. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία όμως μπορούμε να πούμε πως το βασικό συστατικό του ήταν η νάφθα αναμεμειγμένη με κάποια άλλα στοιχεία όπως το πετρέλαιο, το λάδι, το θειάφι, το νίτρο, και η πίσσα. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κάποια άλλα συστατικά που έμειναν μυστικά και μάλλον δεν θα ανακαλύψουμε ποτέ.


Για να καταλάβει κανείς το πόσο μυστική ήταν η διαδικασία παραγωγής του θα αναφέρω ότι απαγορευόταν να κατασκευαστεί οπουδήποτε και από οποιονδήποτε το υγρό πυρ και η κατασκευή του γινόταν μόνο σε επιλεγμένα σημεία κοντά στην Κωνσταντινούπολη, με βασικό αυτό στην περιοχή της Συληβρίας, και πάντα η διαδικασία παραγωγής του ήταν ανατεθειμένη σε αυτοκρατορικούς αξιωματούχους οι οποίοι έδιναν αναφορά απευθείας στον Αυτοκράτορα, χωρίς κάποια επέμβαση άλλων αξιωματούχων, και κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό τον τρόπο και τα υλικά της παραγωγής του “υγρού πυρ” με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι όταν τον 10ο αιώνα οι Βούλγαροι κατέλαβαν την Συληβρία τότε επικράτησε πανικός στην Βασιλεύουσα μήπως και καταφέρουν (οι Βούλγαροι) να ανακαλύψουν τον τρόπο παραγωγής του υγρού πυρ και καταστρέψουν με αυτό τον Βυζαντινό στόλο. Ευτυχώς όμως ο εκεί αξιωματούχος του αυτοκράτορα που ήταν επιφορτισμένος με την φύλαξη του μυστικού, έκανε το καθήκον του, και παρά τα βασανιστήρια που υπέστει, πήρε το μυστικό στον τάφο του.

Ο ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ ΣΕ ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ

Όπως πάντα μια υπέροχη ιδέα από το φιλικό μας ιστολόγιο "Πέμπτη ... και καλύτεροι":κλικ΄στο σύνδεσμο
ο αυτοκράτορας Ηράκλειος σε κόμικς



Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΗΣ ΚΩΝ/ΛΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ


ΘΕΡΜΑΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΝΤΑΣ ΥΓΡΑ


                                                                                                              

ΔΙΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΟΛΗ


Με το βιντεάκι που ακολουθεί θα κατανοήσουμε καλύτερα  τη διαστολή και τη συστολή των στερεών, των υγρών και των αερίων.
Θα χρειαστείς βοήθεια με τα αγγλικά ή τα καταλαβαίνεις;

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ Ε2

Οι βιβλιοφάγοι της τάξης μας είναι πολύ  ορεξάτοι και επιλεκτικοί. Κάθε Πέμπτη δανείζονται βιβλία για το Μαραθώνιο Ανάγνωσης και όχι μόνο. Αύριο πάλι θα γίνει χαμός μιας και θα φθάσουν τα βιβλία της Α. Ζέη που παραγγείλαμε. 
Επιπλέον, ετοιμάζουν αυτές τις μέρες σύντομες βιογραφίες των αγαπημένων τους συγγραφέων. Η πρώτη εργασία έφθασε με mail από τον Λευτέρη και μπορείτε να τη δείτε επιλέγοντας την περιοχή <εργασίες μαθητών>.
Περιμένουμε ως τη Δευτέρα 23/1/2012 και άλλες...

ΚΙ ΟΜΩΣ...ΤΟ ΑΛΟΥΜΙΝΟΧΑΡΤΟ ΧΟΡΕΥΕΙ


Το αλουμινόχαρτο χορεύει!

Το αλουμινόχαρτο περιστρέφεται από τα θερμά ανοδικά ρεύματα αέρα
Υλικά για το πείραμα
αλουμινόχαρτο
ψαλίδι
κεράκια ή θερμαντικό σώμα
κλωστή
1 μολύβι

Βήματα

1. Κόβουμε ένα κύκλο από αλουμινόχαρτο με το ψαλίδι.
Ζωγραφίζουμε μία σπείρα πάνω στο αλουμινόχαρτο
2. Χαράσσουμε με ένα μολύβι ή με ένα αιχμηρό αντικείμενο μία σπείρα στο εσωτερικό του κυκλικού δίσκου.
3. Κόβουμε με το ψαλίδι την σπείρα και στο ένα άκρο περνάμε μία λεπτή κλωστή.
4. Αν βάλουμε την λωρίδα αλουμινόχαρτου πάνω από αναμμένα κεράκια ή ένα θερμαντικό σώμα, αυτή περιστρέφεται. Όσο πιο θερμό είναι το θερμαντικό σώμα τόσο πιο γρήγορα θα περιστρέφεται το αλουμινόχαρτό μας.
Το αλουμινόχαρτο μας μπορούμε να το στολίσουμε με αυτοκολλητάκια για να είναι πιο όμορφο ή να το ζωγραφίσουμε με μαρκαδόρους. Όταν περιστρέφεται είναι μαγικό!

Αν θέλετε να δείτε πώς περιστρέφεται το αλουμινόχαρτο κάντε κλικ εδώ:

και λίγη περισσότερη φυσική  . . .

Καθώς θερμαίνεται ο αέρας πάνω από τα κεράκια, διαστέλλεται και γίνεται πιο αραιός. Έτσι ο πιο ζεστός αέρας ωθείται προς τα πάνω, αναμειγνύεται με τον πιο κρύο αέρα και δημιουργείται ροή θερμότητας.
Τα θερμά ανοδικά ρεύματα αέρα που δημιουργούνται  πάνω από το κερί παρασύρουν το αλουμινόχαρτο σε έναν τρελό χορό!


Διάρκεια πειράματος : 15 λεπτά
Βαθμός δυσκολίας : 1/5
Εφαρμογή: Φυσική Ε' Δημοτικού Θερμότητα Φυσική Β' Γυμνασίου Θερμότητα
Κείμενο - φωτογραφία πειράματος : Τίνα Νάντσου



ΘΕΡΜΑΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΝΤΑΣ ΣΤΕΡΕΑ

Άλλη μια κατατοπιστική παρουσίαση του κ. ΓΡΗΓΌΡΗ ΖΕΡΒΟΥ. Εμείς στην τάξη κάναμε το πείραμα, αλλά παρότι χρησιμοποιήσαμε αντί για κερί γκαζάκι , μόλις που διαπιστώσαμε τη διαστολή του κέρματος ..Επειδή είμαστε πεισματάρηδες αύριο θα το επαναλάβουμε με πιο δυνατή φλόγα.

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

ΑΣ ΕΞΑΣΚΗΘΟΥΜΕ ... ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ. 

Αγαπημένα μου παιχνιδιάρικα στρουμφ, ώρα για μεικτούς που θέλουν να γίνουν κλάσματα (εικ.1) και καταχρηστικά κλάσματα που θέλουν να γίνουν μεικτοί(εικ.2)
Κάνε κλικ στην πρώτη εικόνα , πάτα start  και practice mode για να μην τρέχει ο χρόνος και άγχεσαι.
Πρόσεξε το κλάσμα να είναι ανάγωγο, δηλ. να μην απλοποιείται άλλο.



Πηγή : Πέμπτη και ... καλύτεροι.

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Η Μαρία Ανδρεάδη διάλεξε το παρακάτω κομμάτι της Shakira.... Σας γράφω και τους στίχους για να τραγουδάτε καθώς θα .......... χορεύετε!

You're a good soldier
Choosing your battles
Pick yourself up
And dust yourself off
And back in the saddle

You're on the frontline
Everyone's watching
You know it's serious
We're getting closer
This isnt over
The pressure is on
You feel it
But you've got it all
Believe it

When you fall get up
Oh oh...
And if you fall get up
Oh oh...


Tsamina mina
Zangalewa
Cuz this is Africa

Tsamina mina eh eh
Waka Waka eh eh


Tsamina mina zangalewa
Anawa aa
This time for Africa

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

ΒΡΑΣΜΟΣ

ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΣΟΥΛΑ  KAI THN ΕΛΙΖΑ ΠΟΥ  ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΝ ........ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΒρασμός

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Η ΜΟΥΣΙΚΗ .... ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Ελάτε να παρατηρήσουμε  τον πίνακα του Έλληνα ζωγράφου Γ. Ιακωβίδη και να διαβάσουμε όσα αισθανόταν ο ίδιος, όσα ήθελε να δείξει πώς αισθάνονται τα πρόσωπα που εικονίζονται και να ανακαλύψουμε τους τρόπους  με τους οποίους πετυχαίνει να περνάει το μήνυμα του έργου του. 

 

Γ. Ιακωβίδης, Παιδική συναυλία. 1900. Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου (National Gallery-Athens). Ο πίνακας κέρδισε το χρυσό βραβείο στη Διεθνή Έκθεση του 1900 στο Παρίσι.

ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ.......

   Είναι πολύ γνωστός αυτός ο πίνακας του Ιακωβίδη (1853-1932) και τον αγαπώ πολύ. Ένα ζεστό   κίτρινο-πορτοκαλί χρώμα φωτίζει την πανηγυρική-εορταστική, χαρούμενη παιδική σκηνή που διαδραματίζεται στο εσωτερικό ενός φωτεινού μάλλον χωριάτικου δωματίου (πρέπει να είναι βαυαρικό σπίτι, αφού ο Ιακωβίδης κατά την περίοδο 1877-1900 ζει στο Μόναχο όπου πρώτα τελειοποιεί τις σπουδές του στη ζωγραφική και στη συνέχεια σταδιοδρομεί ως ζωγράφος). Το φως διαχέεται από τα δύο ανθοστόλιστα με γλάστρες παράθυρα (το ένα στο κέντρο και το άλλο στα αριστερά) και πλημμυρίζει τα πάντα στο χώρο. Τα πρόσωπα γίνονται γλυκύτατα, σχεδόν αγγελικά, τα ρούχα διαφανή και αιθέρια, τα έπιπλα καθρεφτίζονται στο ξύλινο δάπεδο, η κουρτίνα αιωρείται και αγκαλιάζει τον τοίχο, το δωμάτιο ετοιμάζεται να απογειωθεί και να ταξιδέψει σαν ένα "κίτρινο σύννεφο". 
   Ο αριστοτεχνικοί φωτισμοί και τα χρώματα του πίνακα "περιλούζουν" έξι παιδικές μορφές και μία νεαρή κοπέλα, που πιθανόν είναι η μητέρα του μικρότερου ή ίσως και όλων τους. Τα τέσσερα αγόρια παίζουν ξυπόλυτα μουσική, δίνουν δηλαδή συναυλία. Ο πρώτος καθιστός σε ξύλινη καρέκλα παίζει τύμπανο, ο δεύτερος φυσάει δυνατά τη σάλπιγγα, ο τρίτος κάθεται σε ξύλινο πάγκο και φαίνεται να παίζει μάλλον φυσαρμόνικα...και τέλος, υπάρχει ένας τέταρτος "μουσικός" που στέκεται λίγο παράμερα και φυσάει με δύναμη όχι αληθινό όργανο, αλλά ένα ποτιστήρι. Οι ακροατές της παιδικής  συναυλίας είναι γυναίκες, είναι δηλαδή ακροάτριες. Ένα όμορφο ξανθό κοριτσάκι με πρόσωπο σχεδόν εξαϋλωμένο από το φως κάθεται μπροστά στο κεντρικό παράθυρο και ακούει, η νεαρή μητέρα ακούει επίσης καθιστή μπροστά στο αριστερό παράθυρο, κρατώντας το μικρότερο κοριτσάκι που φοράει ένα ροδί φόρεμα (έχει σχεδόν το ίδιο χρώμα με το ποτιστήρι) και απλώνει χαρούμενο τα χέρια του προς τους μουσικούς. Μία εικόνα οικογενειακής θαλπωρής και χαράς, αν δεχθούμε ότι όλα τα πρόσωπα ή κάποια από αυτά ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Η εικόνα αποτυπώνει με χάρη, τρυφερότητα και χιούμορ μία σκηνή του καθημερινού οικογενειακού βίου απλών ανθρώπων. 

Απόσπασμα από το ιστολόγιο της Άννας Αγγελοπούλου "Χάριν λόγου και τέχνης-Χάριν φίλων"




ΕΞΑΤΜΙΣΗ- ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗ

ΑΠΙΘΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Ας ακούσουμε τη μελωδία του τραγουδιού "yesterday" των Beatles παιγμένη σε ένα ποτηρόφωνο , μια και μιλήσαμε για αυτό στο μάθημα της ΓΛΩΣΣΑΣ.




Και τώρα κάτι διαφορετικό!







Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ... ΜΕ ΑΓΑΠΗ

  Αγαπητοί γονείς ,                        
καλή χρονιά με υγεία και χαρά!
Από σήμερα στο ιστολόγιό μας θα περιλαμβάνουμε και κείμενα που μπορεί να φανούν χρήσιμα σε εσάς τους γονείς και σε όσους αγαπούν κι ασχολούνται με παιδιά.

"Είμαι δυσλεκτικός. Τι με δυσκολεύει περισσότερο και σε τι είμαι καλύτερος;"


Με δυσκολεύει:
  •  Η γραπτή γλώσσα (γραφή - ανάγνωση-ορθογραφία).
  •  Η μνήμη εργασίας πχ.ονόματα, ημερομηνίες.
  •  Η οργάνωση του χρόνου πχ. ημερήσιος προγραμματισμός.
  •  Η γραμμική επεξεργασία πχ. να θυμάμαι μήνες με την σειρά, αλφαβήτα

Είμαι καλύτερος:
  •  Να βλέπω όλη την εικόνα και να δίνω δημιουργικές λύσεις.
  •  Επειδή σκέφτομαι με εικόνες σκέφτομαι γρήγορα.
  •  Αυξημένες δεξιότητες σε άλλους τομείς πχ. υπολογιστές, τέχνες
  •  Ιδιαίτερα δημιουργικός και ικανός σε ότι χρειάζεται πρακτικές δεξιότητες πχ. μαγειρική,αθλήματα
  •  Κοινωνικός και όταν νιώθω άνετα και καλός ομιλητής.
Δείτε και το σχετικό σχεδιάγραμμα:
Άρθρο της ειδικής παιδαγωγού Άσπας Μητρακάκη (από τη σελίδα  «Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί» )

παιχνίδι μνήμης: "Πρόσεξε, δες και θυμήσου".

"Πρόσεξε, δες και θυμήσου". Τα παιχνίδια μνήμης είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των παιδιών. Η βραχύχρονη μνήμη που ονομάζεται και μνήμη εργασίας είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο της μαθησιακής διαδικασίας. Τα παιδιά ως μαθητές θα χρειαστούν μια δυνατή και εξασκημένη μνήμη. Θα κληθούν να απομνημονεύουν πληροφορίες και να τις ανακαλούν όποτε είναι χρήσιμο. Στα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες/δυσλεξία ενώ η μακροπρόθεσμη μνήμη παραμένει ανεπηρέαστη η βραχυπρόθεσμη μνήμη είναι αδύνατη και αυτό σαμποτάρει όλη την επίδοση του παιδιού.
Το παιχνίδι "Πρόσεξε, δες και θυμήσου" είναι πολύ διασκεδαστικό. Γίνεται μέσα στο αυτοκίνητο ή όταν είστε στο δρόμο και περπατάτε. Οι οδηγίες είναι: "Θέλω μέχρι το επόμενο φανάρι να μου πεις πόσα και ποια πχ. κόκκινα πράγματα είδες, μεγάλα αυτοκίνητα είδες, άντρες, γυναίκες κτλ". "Θέλω να δεις τον άνθρωπο που προχωράει δίπλα μας, να τον προσέξεις και μετά θα σε ρωτήσω". Χωρίς να του έχετε πει απο πριν τι θα ρωτήσετε πχ. τι φορούσε ακριβώς, πως ήταν τα μαλλιά του, κρατούσε τσάντα κτλ. Γενικά αναφερόμαστε σε όλα τα στοιχεία που μπορεί το παιδί να δει και να προσπαθήσει να θυμηθεί όλο και πιο πολλά.
Υλικά: Καλή διάθεση γιατί είναι γνωστό ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος τείνει να θυμάται περισσότερο τα ερεθίσματα που έχουν "ντυθεί" με κάτι ευχάριστο.
Σκοπός: Εξάσκηση στην αποθήκευση μικρής ποσότητας πληροφοριών, πρόσφατα επεξεργασμένων και στην ανάκληση αυτών όταν ζητηθεί. Επίσης βοηθά στην συγκέντρωση και την οπτική διάκριση.
Απευθύνεται: Σε όλα τα παιδιά απο 3 ετών και πάνω και ιδιαίτερα σε παιδιά που έχει παρατηρηθεί δυσκολία ή σύγχυση στην μνήμη τους ενώ θα πρέπει να αποτελεί συνήθεια για παιδιά που έχουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες/δυσλεξία.

Άρθρο της ειδικής παιδαγωγού Άσπας Μητρακάκη (από τη σελίδα  «Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί» )

Ονυχοφαγία... όταν το παιδί τρώει τα νύχια του...

"Τρώει μέχρι και τα νύχια των ποδιών του" είπε η μαμά. Ο Ρ. είναι 11 χρονών αντιμετωπίζει ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και πλέον εμφανίζει έντονα στοιχεία ψυχικής έντασης απο το στρες που βιώνει. Δεν έχει δεχτεί παρέμβαση στο παρελθόν και έχει έντονη άρνηση για το σχολείο. Η Ονυχοφαγία είναι μια συχνή ψυχοσωματική εκδήλωση συναισθηματικής έντασης στα παιδιά και μπορεί να είναι ένα σημάδι ύπαρξης κάποιου στρεσογόνου παράγοντα που μπορεί να επηρρεάζει την ζωή του. Η έγκαιρη αντιμετώπιση των αγχωδών καταστάσεων οδηγεί σε ένα ήρεμο, ασφαλές και ισορροπημένο παιδί.
 Άρθρο της ειδικής παιδαγωγού Άσπας Μητρακάκη (από τη σελίδα  «Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί» )


Μια αληθινή ιστορία με θέμα τον αυτισμό.

(Θέμα: Ειδική παιδαγωγική - αυτισμός)
Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Έκανε μια ερώτηση στους παρευρισκόμενους:

"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται από εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια. Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία. Ο πατέρας συνέχισε.
"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανώριμο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία:
Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω από ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ. Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, πα! ρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα από τα παιδιά, και το ρώτη σα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.

Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρεις πόντους για να κερδίσουν τον γύρο. Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν από το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα από την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους. Με δύο παίκτες έξω, και τρεις έξω από την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές. Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι. Για μεγάλη μου έκπληξη, τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα. Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση. Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε. Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω από το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω από το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακριά κι από τους άλλους συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και από τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..." Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακριά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα από χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει... Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε...τρέξε..." Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα. Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του. Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, προς τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε προς την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση. Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!" Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "από 'δώ,! από 'δώ Shay.."

Καθώς ο Shay πέρασε από την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.." Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα. Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και από τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.


Και τώρα, αγαπητοί γονείς ο επίλογος:

Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων. Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιο κρύο;


Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους ανάμεσά της".
Δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός..
...και, χαμογέλα!!!
γιατί τα παιδιά αξίζουν το χαμόγελο!!!



ΠΗΓΗ: http://atedakt.webnode.gr/%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%af%cf%82%20%ce%bc%ce%bf%cf%85-/