ΔΑΚΡΥΑ ΧΑΡΑΣ , ΔΩΡΑ ΚΑΡΔΙΑΣ

Πολύ κλάμα σήμερα στο Ε2, ημέρα επίδοσης των τίτλων προόδου των μαθητών

Όχι, οι βαθμοί δεν είναι για κλάματα... Σας παρακαλώ,τα παιδιά μου είναι αστέρια.

Μα να , είναι που εισβάλλουν στην τάξη όλα μαζί με ένα καλάθι πανέμορφα λουλούδια, με δώρο που την αγορά  του επιμελήθηκαν τα ίδια και οι γονείς τους. 
Είναι   που  σου   χαρίζουν σε ένα ρολό χαρτί,  δεμένο με σατέν κορδελάκια τον "δικό σου τίτλο". Τόσο τιμητικό ! Τόσο σημαντικό! Τόσο σπάνιο! Εκείνον  του δασκάλου, όπως αυτός υφαίνεται στο ποίημα του Κ.Παλαμά που διαβάζεις ... καθώς η μάσκαρα μουντζουρώνει τα βουρκωμένα  μάτια σου και οι παρακάτω στίχοι καίνε την ψυχή σου.
 Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε , ψυχές!

Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,

Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !