Ιακωβος Βασταρδης.pdf και τη Νανά Οικονομάκη
¨¨ ΜΙΑ
ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΚΙΣΤΗ ¨¨
Ήταν μία
ηλιόλουστη μέρα στην Αθήνα και ήμουν στο σπίτι μου με την Άλκηστη. Ήμασταν
ξαπλωμένες στο κρεβάτι μου και βαριόμασταν. Ώσπου μου λέει:
- Πάμε
μια βόλτα?
- Πού να πάμε? Στην Ακρόπολη πήγαμε όπως πήγαμε
στο Μουσείο, στο Αιγάλεω και στο Πειραιά!
- Ας πάρουμε το λεωφορείο και όπου μας βγάλει..
- Εντάξει Άλκηστη, πάμε…
Βγαίνουμε λοιπόν από το σπίτι και πάμε στην στάση του λεωφορείου. Μετά
από τρία λεπτά το λεωφορείο ήρθε.
Μπήκαμε μέσα και υπήρχαν μόνο δύο κενές θέσεις. Μία πίσω από τον οδηγό,
και άλλη μία στο τέλος-τέλος μόνη της. Τότε με την Άλκηστη χωριστήκαμε. Αυτή
έκατσε πίσω από τον οδηγό κι εγώ πίσω-πίσω, δίπλα στο παράθυρο.
Πρώτη μου φορά καθόμουν δίπλα στο
παράθυρο. Δεν είχε ξαναγίνει αυτό!!!! Κοίταζα έξω, και νόμιζα πως ο κόσμος
έτρεχε! Τα αυτοκίνητα, οι άνθρωποι, τα μαγαζιά… Δεν προλάβαινα να αντιληφτώ την
περιοχή που βρίσκομαι! Σε μια στιγμή, ήρθε μήνυμα στο κινητό μου. Δεν ήθελα να
σταματήσω να κοιτάω από το παράθυρο, μα όταν σήκωσα το κινητό μου, είδα πως η
Άλκηστη μου είχε στείλει ένα μήνυμα, το οποίο έλεγε ότι στην επόμενη στάση
κατεβαίνουμε. Δεν ήθελα να κατέβω, αλλά το έκανα.
Όταν συναντηθήκαμε με την Άλκηστη της έλεγα συνεχώς πόσο ωραία ήταν και
πόσο παραστατικά τα έβλεπα όλα και εκείνη μου είπε πως στον γυρισμό μπορώ να
ξανά κάτσω από την μεριά του παραθύρου!!
|
|
Ήμουν πολύ χαρούμενη μα ταυτόχρονα και πολύ σοκαρισμένη που τόσα χρόνια
χρησιμοποιούσα μέσα μεταφοράς και ΠΟΤΕ μου δεν είχα παρατηρήσει την τόσο όμορφη
θέα από το παράθυρο!!
