Η ευαισθησία των μαθητών μου αποτυπωμένη σε ένα ποίημα κι ένα πεζόΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ από την Νάγια Α.
Μη με εγκαταλείψετε στον δρόμο,
μην κάνεις τον αστυνόμο.
Σκέψου κι εμάς.
έχουμε κι εμείς ψυχή
και η καρδιά μας είναι χρυσή.
Έχουμε ανάγκη από φροντίδα,
δώστε μας μια ελπίδα.
Σκέψου κι εμάς!\
Δεν είμαστε διακοσμητικό, είμαστε κάτι μαγικό.
Ζητούμε ένα πιάτο φαϊ , έστω κι αν η μπουκιά είναι μικρή.
Σκέψου κι εμάς!
Ένα σπίτι κι ένα αφεντικό ζητούμε, που να μας αγαπάει και να τον αγαπούμε.
Οι περισσότεροι από εμάς πεθαίνουν,
οι άλλοι αρρωσταίνοπυν .
Σκέψου κι εμάς!
Πάρτε τα .... στα σοβαρά από τον Χάρη Χ.
Τι άσχημο που είναι να βρισκόμαστε στο 2016 και να υπάρχουν ακόμα ζώα που είναι αδέσποτα και τριγυρίζουν στους δρόμους εγκαταλελειμμένα!
Όπως και οι άνθρωποι έτσι και τα ζώα έχουν ανάγκη από φροντίδα, αγάπη και ένα ζεστό σπιτικό για να ζουν.
Ένα σκυλάκι που τριγυρίζει στους δρόμους χωρίς να έχει φαγητό , νερό και στέγη , είναι δυστυχισμένο κι εκτεθειμένο σε όλων των ειδών τα πειράγματα και τα βασανιστήρια . Ένα σκυλί στο δρόμο έχει μόνο δυο χρόνια ζωής.
Μπορείς να νιώθεις ήσυχος με αυτό;
