Χάρη στην αγαπημένη μου συνάδελφο, τη Χρύσα και το ιστολόγιό της "... τα βλέπει η Στ΄και γελά" θυμήθηκα αυτό το τραγούδι που ταιριάζει απόλυτα με το μήνυμα της σημερινής ημέρας:
Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς Άλλες ερμηνείες: Σωτηρία Μπέλλου Άγγελος Διονυσίου Γιάννης Κότσιρας Η φάμπρικα δε σταματά δουλεύει νύχτα μέρα και πώς τον λεν το διπλανό και τον τρελό τον Ιταλό να τους ρωτήσω δεν μπορώ ούτε να πάρω αέρα Δουλεύω μπρος στη μηχανή στη βάρδια δύο δέκα κι από την πρώτη τη στιγμή μου στείλανε τον ελεγκτή να μου πετάξει στο αυτί δυο λόγια νέτα σκέτα Άκουσε φίλε εμιγκρέ ο χρόνος είναι χρήμα με τους εργάτες μη μιλάς την ώρα σου να την κρατάς το γιο σου μην το λησμονάς πεινάει κι είναι κρίμα Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός ξεχνάω τη μιλιά μου είμαι το νούμερο οχτώ με ξέρουν όλοι με αυτό κι εγώ κρατάω μυστικό ποιο είναι τ' όνομά μου |
«Εκείνη τη μέρα, 1η Μαΐου του 1886, 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα, και πάνω από 80.000 στο Σικάγο. Αυτό το Σάββατο του 1886, μια εργάσιμη μέρα, οι εργάτες, ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης στην πλατεία Haymarket.
Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί αστυνομικές δυνάμεις αποτελούμενες από 1350 άτομα, οπλισμένα με οπλοπολυβόλα οι οποίοι περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν.
Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε κοντά στους αστυνομικούς οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν και να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση. Είναι ακόμα άγνωστος ο αριθμός των θυμάτων…»
Πηγή : Wikipedia
