τους ανίδεους διαβάτες:
-Παρακαλώ . . για πείτε μου,
πότε γιορτάζουν οι μάνες;
Μου δείχνουν τους τοίχους,που γεμίσανε αφίσες:
"Μια Κυριακή του Μάη. . .η γιορτή της μάνας . . ."
Και τότες,
περνούν από μπροστά μου
μαντηλοδεμένα
-αναρίθμητο πλήθος-
τα σφιγμένα πρόσωπα
των μανάδων. . .
Ε. . .σεις ..., για πείτε μου,
ξαναρωτώ με απελπισία,
πότε και πώς γιορτάζουν οι μάνες;
Μ' ένα πανέρι, τάχα, μοσχομπίζελα
ή μια ορχιδέα σε διάφανο κουτί;
Και κάποιος πλάι μου
κουνάει το κεφάλι
με περίσκεψη.
- Σαν βγάλουνε φτερούγες τα αετόπουλα,
κυρά μου,
π' ολοένα μακραίνουν και δυναμώνουν...
Κάποια στιγμή τις απλώνουν..
ζυγιάζονται...
κι ορμούν για τον Ήλιο...
Τότε μόνο γιορτάζουν οι μάνες!
Έτσι μόνο γιορτάζουν οι μάνες!
ποίημα της Ν. ΙΕΣΣΑΙ- ΚΑΣΙΜΑΤΗ από το βιβλίο της "Με λένε μάνα"
